Ginkgo biloba

Γκίνγκο Μπιλόμπα Ζωντανό απολίθωμα

Η ονομασία προέρχεται από την κινέζικη λέξη Ginkyo που σημαίνει ασημένιο βερίκοκο (gin=ασήμι, kyo=βερύκοκο). Τα πρώτα γκίγκο εμφανίστηκαν πριν από 270 εκατομμύρια χρόνια, στην Πέρμια περίοδο, και η εσωτερική τους δομή έχει αλλάξει ελάχιστα, είναι το μοναδικό είδος που επιβιώνει από την εποχή των δεινοσαύρων και θεωρείται το αρχαιότερο είδος δέντρου που υπάρχει σήμερα στη Γη, είναι δηλαδή ένα «ζωντανό απολίθωμα»παγετώνων στον πλανήτη. Ορισμένα δέντρα Γκίνγκο Μπιλόμπα ζουν αρκετές χιλιάδες χρόνια, διαθέτοντας ένα μεγάλο χημικό «οπλοστάσιο» εναντίον κάθε επιτιθέμενου. 

    Το φθινόπωρο τα φύλλα χρωματίζονται χρυσοκίτρινα, τότε πέφτουν, πράγμα που το κατατάσσει ως το μόνο φυλλοβόλο σε μια ομάδα αειθαλών. Το ριζικό του σύστημα, είναι ισχυρό και το βοηθά να συγκρατεί το μεγάλο του κορμό, να απορροφά νερό από το υπέδαφος και να εμπλουτίζεται με τα απαιτούμενα θρεπτικά συστατικά. Έρευνες στον ρυθμό ανάπτυξης του καμβίου έδειξαν ότι τα γηραιότερα δένδρα έχουν πολύ λεπτότερους ετήσιους δακτυλίους, δηλαδή ο ρυθμός ανάπτυξης τους γίνεται ολοένα και πιο αργός.

    Φτάνει σε ύψος τα 50 μέτρα και ο κορμός του είναι κυλινδρικός, έχοντας διάμετρο μέχρι και 3 μέτρα. Ο φλοιός του είναι χρώματος γκρι με βαθιές αυλακώσεις. Ο τρόπος ανάπτυξης είναι γενικά στενός στα νεαρά δέντρα και πλαταίνει πραγματικά μόνο όταν φτάσουν τα 100 χρόνια περίπου. 

    Ενώ τα γυμνόσπερμα αποτελούνται από είδη με λεπιοειδή ή βελονοειδή φύλλα, το Γκίνγκο Μπιλόμπα έχει μεγάλα, πλατιά φύλλα, σε σχήμα βεντάλιας με μήκος 9 εκατοστά και πλάτος που φτάνει και τα 15 εκατοστά και βρίσκονται πάνω σε ένα μακρύ μίσχο σχήμα που θυμίζει ανεμιστήρα. 

    Οι καρποί του δέντρου έχουν ασημένιο χρώμα και περιβάλλονται από ένα σαρκώδες περίβλημα με έντονη δυσάρεστη οσμή σαν χαλασμένο βούτυρο εξαιτίας της παρουσίας βουτυρικού οξέος.

Το Γκίνγκο Μπιλόμπα μπορεί να παράγει ένα είδος αερόριζας. Αυτές οι δομές, που ονομάζονται chichi, παράγονται κατά μήκος του κορμού και των κλαδιών και κρέμονται σαν σταλακτίτες. Όταν αγγίξουν το έδαφος αυτά τα Τσιτσί (Chichi) δημιουργούν νέες ρίζες και παράγουν νέο δένδρο.

    Σε αντίθεση με άλλα γυμνόσπερμα, τα Γκίνγκο Μπιλόμπα έχουν χωριστά φύλα. Αυτό σημαίνει ότι το θηλυκό δέντρο χρειάζεται την παρουσία ενός αρσενικού προκειμένου να γονιμοποιηθεί. Περιστασιακά και τα δύο φύλα βρίσκονται στο ίδιο δέντρο.

    Τα Γκίνγκο Μπιλόμπα παράγουν χημικές ουσίες που είναι δυσάρεστες για τα έντομα, μύκητες και βακτήρια που προσπαθούν να του επιτεθούν. Η ανθεκτικότητά του είναι θρυλική αφού είναι ένας από τους λίγους ζωντανούς οργανισμούς που επιβίωσαν της ατομικής βόμβας στην ιαπωνική πόλη της Χιροσίμα το 1945.

    Το γονιδίωμα του δέντρου Γκίνγκο Μπιλόμπα είναι τεράστιο και περιλαμβάνει περίπου 10,6 δισεκατομμύρια «γράμματα» DNA. Tο ανθρώπινο γονιδίωμα, εν συγκρίσει, περιέχει μόλις τρία δισεκατομμύρια «γράμματα» DNA.

Paulownia

Παβλόβνια το πιο γρήγορα αναπτυσσόμενο δένδρο στον κόσμο!

Άνθιση τον Μάιο

    Αντέχει σε θερμοκρασίες μέχρι +40oC το καλοκαίρι και μέχρι -20 oC το χειμώνα.    Σε έργο του ο κινέζος φιλόσοφος Ζουάνγκ Ζου (400 π.Χ) αναφέρει πως το μυθικό πουλί φοίνικας πετάει από την Νότια Θάλασσα στην Βόρεια και κάθεται μόνο στην Παβλόβνια και τρώει μόνο φρούτα μπαμπού.

Εδάφη κατάλληλα για την Παβλόβνια

Άνθος

υπάρχουν κυρίως σε πεδιάδες, οροπέδια, κοιλάδες και αναχώματα ποταμών, εδάφη χαλαρά και με επαρκή υγρασία στο χώρο των ριζών και γενικά μπορούμε να πούμε σε θέσεις όπου ευδοκιμούν και άλλα ταχυαυξή (ιθαγενή ή μη) πλατύφυλλα (π.χ. λεύκες, φράξος, φτελιές, πλάτανος).

Φύλλα

Το όνομα της η Παβλόβνια το πήρε προς τιμή της Άννας Πάβλοβνα της Ρωσίας (1795-1865) (wikipedia).Το γένος Παβλόβνια ανήκει στην οικογένεια Χοιραδιοειδή (Scrophulariaceae) και έχει 6-17 αναγνωρισμένα είδη.

Σπόροι

Οι κινέζοι φύτευαν Παβλόβνιες γύρω από το σπίτι τους για να προσελκύσουν το μυθικό πουλί! Επίσης στην Κίνα φυτεύουν μία Παβλόβνια όταν γεννιέται ένα κορίτσι και όταν παντρεύεται αυτό γίνεται η προίκα του.

Άνθιση τον Μάιο

Abies koreana

Το κορεάτικο έλατο είναι ενδημικό στην Κορέα όπου φύεται σε δροσερές και υγρές πλαγιές βουνών. Αποκτάει φύλλα αργότερα από άλλα είδη γι αυτό είναι λιγότερο ευάλωτο στον παγετό. Αυτό το δέντρο είναι μέλος του γένους Abies (έλατο). Η βοτανική του ονομασία είναι Abies koreana. Άλλη του ονομασία είναι Korean Fir. Κατατάσσεται ως μέρος της οικογένειας Pinaceae(Πευκοειδή). 
Υπάρχουν 40 διαφορετικά είδη κορεατικού ελάτου, μερικά είναι πολύ σπάνια.

Είναι μικρότερο από άλλα έλατα, φτάνει σε ύψος 4,5 - 9μ και πλάτος 1,8 - 4,5μ. Αναπτύσσει σχήμα πυραμίδας και του αρέσει πολύ ο ήλιος. Κάθε βελόνα έχει μήκος 1,27 - 2,5 εκ. και είναι πράσινες. Τα άνθη του ονομάζονται στρόβιλοι, είναι γυμνόσπερμο, και μονόοικο, δηλαδή βρίσκονται και τα δύο φύλα σε ένα δέντρο. 

Οι κουκουνάρες του είναι μωβ και έχουν μήκος έως και 7,6 εκ και εμφανίζονται στο δέντρο κάθε χρόνο. Μόλις ωριμάσουν, μαυρίζουν. Σε αντίθεση με άλλα κωνοφόρα, οι κουκουνάρες βρίσκονται πάνω από τα κλαδιά και στέκονται όρθιες. Το κορεατικό έλατο είναι ένα δημοφιλές διακοσμητικό φυτό σε πάρκα και κήπους σε εύκρατα κλίματα,  η χαρακτηριστική αφθονία κώνων μπορεί να ξεκινήσει ακόμη και σε νεαρά δέντρα μόλις ύψους 1-2 μ. Ποικιλίες αυτού έχουν κερδίσει το Βραβείο Καλλιτεχνικής Κηπουρικής της Royal Horticultural Society.

Υπάρχει και το ασημένιο κορεατικό έλατο το οποίο έχει γυρισμένες βελόνες προς τα πάνω και έτσι φαίνεται το ασημένιο χρώμα του.

Πηγή 1

Πηγή 2

Crimson King Maple

Είναι ένα είδος Acer platanoides από την Νορβηγία (Norway maple). Δημιουργεί στρογγυλή πυκνή κόμη με έντονη διακλάδωση. Ο κορμός του είναι από σκούρο γκρι έως μαύρος.
Το ριζικό του σύστημα είναι ρηχό, αυτό το χαρακτηριστικό του το κάνει έντονα ανταγωνιστικό. Αναπτύσσεται αργά αλλά μέσα σε 35-40 χρόνια μπορεί να φτάσει το τελικό του ύψος δηλαδή τα 12-15 μέτρα, παρόμοια διάμετρο αποκτά και η κόμη του. Είναι έτσι μια πολύ καλή επιλογή για σκιά.

Τα φύλλα του είναι πλατιά και μακριά με μήκος περίπου 12 εκ. Το χρώμα τους είναι άλλοτε πράσινο και άλλοτε βαθύ καφέ-κόκκινο όλο το χρόνο. Κατά την φθινοπωρινή περίοδο το χρώμα των φύλλων αλλάζει προς γκρι-μαύρο. Τα άνθη του ανθίζουν την άνοιξη και είναι μικρά και κίτρινα. Και όσο περνάει το καλοκαίρι τα φύλλα του γίνονται όλο και πιο σκούρα. Θέλει πολύ ήλιο και καλά αποστραγκιζόμενο έδαφος.

Είναι ανθεκτικό στην μόλυνση και συνήθως χρησιμοποιείται για δενδροστοιχίες σε πάρκα Φυτρώνει σε περιοχές με κατώτερο -40oC και ανώτερο -12oC.

Ξεκίνησε από τον σπόρο του Schwedleri το οποίο υπήρχε στο εμπόρια από το 1869.Ύστερα το 1937 εμφανίστηκε στο Βέλγιο και στις Η.Π.Α. το 1948.
Είναι ένα από τα πρώιμα κατοχυρωμένα δένδρα. Υπάρχουν βέβαια και νέες ποικιλίες με πιο καστανό χρώμα φύλλων αλλά δεν έχουν το ωραίο αυτό όνομα. 
Προτιμά να είναι μόνο του χωρίς άλλα δένδρα κοντά. Είναι ευαίσθητος στην ξηρασία.Είναι πιθανό να φυτρώσει κάπου άγρια με τον σπόρο του. Πρέπει να γνωρίζει αυτός που θα το φυτέψει πως είναι επιθετικό και εξαπλώνεται εύκολα.

Sequoiadendron giganteum (giant sequoia, giant redwood)

Το σεκοϊάδενδρο είναι το δέντρο με την μεγαλύτερη μάζα στον πλανήτη Γη. Το όνομά της το πήρε από τον εφευρέτη του αλφαβήτου της γλώσσας των Τσερόκι Sequoyah 1770–1843 (George Guess 1770–1843).

Φτάνουν στο ύψος των 50-80 μ. με κορμό στα 6-8 μ. διάμετρο. Έχουν μετρηθεί δένδρα με ύψος 94,5 μ. και διάμετρο κορμού 17 μ.

Το ξύλο των ώριμων σεκοϊάδενδρων είναι εξαιρετικά ανθεκτικό στην φθορά αλλά επειδή είναι ινώδες και εύθρυπτο δεν είναι γενικά κατάλληλο για κατασκευές. Το γηραιότερο δένδρο Σεκόγιας φαίνεται να είναι 3.500 ετών έτσι οδηγούμαστε στο συμπέρασμα πως είναι ίσως ο αρχαιότερος ενζωή οργανισμός στον πλανήτη Γη. Το μεγαλύτερο εν ζωή σεκοϊάδενδρο είναι ο Στρατηγός Σέρμαν (General Sherman), που βρίσκεται στο "Δάσος των Γιγάντων" (Giant Forest), στο Εθνικό Πάρκο Σεκόια, έχει ύψος 83,8 μ και, σύμφωνα με τις πιο πρόσφατες μετρήσεις, έχει όγκο 1489 μ3

Ο φλοιός μπορεί να φτάσει τα 90εκ. στην βάση του δένδρου, χαρακτηριστικό που προστατεύει το δένδρο από την φωτιά.

Το ριζικό του σύστημα μπορεί να φτάσει τα 30μ μακριά από τον κορμό αλλά σπάνια φτάνει το 1 μέτρο σε βάθος παρόλα αυτά είναι πολύ ανθεκτικό στον αέρα.

Αναπαράγεται συνήθων με σπόρο που βρήσκεται μέσα σε κώνους οι οποίοι δημιουργούνται μετά τα 10-20 χρόνια ζωής του δένδρου.

Οι σπόροι τους αναπτύσσονται με επιτυχία μόνο σε ηλιόλουστες θέσεις και εδάφη πλούσια σε μέταλλα, απαλλαγμένοι από ανταγωνιστική βλάστηση. Παρότι οι σπόροι μπορούν να βλαστήσουν στο υγρό επιφανειακό στρώμα οργανικής ύλης (χούμου) την άνοιξη, τα σπορόφυτα αυτά θα πεθάνουν καθώς τα φυτικά υπολείμματα στεγνώνουν το καλοκαίρι.

Παλαιότερα ενδημούσε και στην Ευρώπη αλλα μετά την εποχή των παγετώνων τώρα φύεται  σε μια μικρής έκτασης περιοχή της δυτικής Σιέρρα Νεβάδα της Καλιφόρνια. 

Το σεκοϊάδενδρο κινδυνεύει με αφανισμό στην φυσική περιοχή εξάπλωσής του. Το σεκοϊάδενδρο απαντάται συνήθως σε υγρά κλίματα που χαρακτηρίζονται από ξηρά καλοκαίρια και χιονισμένους χειμώνες.

Τα δέντρα μπορούν να αντέξουν θερμοκρασίες −31°C ή και χαμηλότερες για μικρά χρονικά διαστήματα, με την προϋπόθεση το έδαφος γύρω από τις ρίζες να είναι μονωμένο είτε με παχύ στρώμα χιονιού είτε με οργανικό υλικό εδαφοκάλυψης.

Στην Ελλάδα δεν θα συναντήσουμε πολλά φυτά του είδους που πάντως αναπτύσσονται με μεγάλη επιτυχία τουλάχιστον στη Βόρεια Ελλάδα καθώς και σε περιοχές της Νότιας Ελλάδας με μεγάλο υψόμετρο. Από την εποχή της ανακάληψής του, ένα ευρύ φάσμα καλλιεργούμενων ποικιλιών του έχει επιλεγεί, ειδικά στην Ευρώπη. Υπάρχουν, μεταξύ άλλων, κρεμοκλαδείς (pendulum), ποικιλόχρωμες (variegatum), γλαύκες (glaucum), χρυσοκίτρινες (aureum), και νάνες (pygmaeum) μορφές.