Το σεκοϊάδενδρο είναι το δέντρο με την μεγαλύτερη μάζα στον πλανήτη Γη. Το όνομά της το πήρε από τον εφευρέτη του αλφαβήτου της γλώσσας των Τσερόκι Sequoyah 1770–1843 (George Guess 1770–1843).
Φτάνουν στο ύψος των 50-80 μ. με κορμό στα 6-8 μ. διάμετρο. Έχουν μετρηθεί δένδρα με ύψος 94,5 μ. και διάμετρο κορμού 17 μ.
Το ξύλο των ώριμων σεκοϊάδενδρων είναι εξαιρετικά ανθεκτικό στην φθορά αλλά επειδή είναι ινώδες και εύθρυπτο δεν είναι γενικά κατάλληλο για κατασκευές. Το γηραιότερο δένδρο Σεκόγιας φαίνεται να είναι 3.500 ετών έτσι οδηγούμαστε στο συμπέρασμα πως είναι ίσως ο αρχαιότερος ενζωή οργανισμός στον πλανήτη Γη. Το μεγαλύτερο εν ζωή σεκοϊάδενδρο είναι ο Στρατηγός Σέρμαν (General Sherman), που βρίσκεται στο "Δάσος των Γιγάντων" (Giant Forest), στο Εθνικό Πάρκο Σεκόια, έχει ύψος 83,8 μ και, σύμφωνα με τις πιο πρόσφατες μετρήσεις, έχει όγκο 1489 μ3
Ο φλοιός μπορεί να φτάσει τα 90εκ. στην βάση του δένδρου, χαρακτηριστικό που προστατεύει το δένδρο από την φωτιά.
Το ριζικό του σύστημα μπορεί να φτάσει τα 30μ μακριά από τον κορμό αλλά σπάνια φτάνει το 1 μέτρο σε βάθος παρόλα αυτά είναι πολύ ανθεκτικό στον αέρα.
Αναπαράγεται συνήθων με σπόρο που βρήσκεται μέσα σε κώνους οι οποίοι δημιουργούνται μετά τα 10-20 χρόνια ζωής του δένδρου.
Οι σπόροι τους αναπτύσσονται με επιτυχία μόνο σε ηλιόλουστες θέσεις και εδάφη πλούσια σε μέταλλα, απαλλαγμένοι από ανταγωνιστική βλάστηση. Παρότι οι σπόροι μπορούν να βλαστήσουν στο υγρό επιφανειακό στρώμα οργανικής ύλης (χούμου) την άνοιξη, τα σπορόφυτα αυτά θα πεθάνουν καθώς τα φυτικά υπολείμματα στεγνώνουν το καλοκαίρι.
Παλαιότερα ενδημούσε και στην Ευρώπη αλλα μετά την εποχή των παγετώνων τώρα φύεται σε μια μικρής έκτασης περιοχή της δυτικής Σιέρρα Νεβάδα της Καλιφόρνια.
Το σεκοϊάδενδρο κινδυνεύει με αφανισμό στην φυσική περιοχή εξάπλωσής του. Το σεκοϊάδενδρο απαντάται συνήθως σε υγρά κλίματα που χαρακτηρίζονται από ξηρά καλοκαίρια και χιονισμένους χειμώνες.
Τα δέντρα μπορούν να αντέξουν θερμοκρασίες −31°C ή και χαμηλότερες για μικρά χρονικά διαστήματα, με την προϋπόθεση το έδαφος γύρω από τις ρίζες να είναι μονωμένο είτε με παχύ στρώμα χιονιού είτε με οργανικό υλικό εδαφοκάλυψης.
Στην Ελλάδα δεν θα συναντήσουμε πολλά φυτά του είδους που πάντως αναπτύσσονται με μεγάλη επιτυχία τουλάχιστον στη Βόρεια Ελλάδα καθώς και σε περιοχές της Νότιας Ελλάδας με μεγάλο υψόμετρο. Από την εποχή της ανακάληψής του, ένα ευρύ φάσμα καλλιεργούμενων ποικιλιών του έχει επιλεγεί, ειδικά στην Ευρώπη. Υπάρχουν, μεταξύ άλλων, κρεμοκλαδείς (pendulum), ποικιλόχρωμες (variegatum), γλαύκες (glaucum), χρυσοκίτρινες (aureum), και νάνες (pygmaeum) μορφές.
